BİR YAZI BULDUM Kİ, ACABA OĞLUM GİDERKEN BU YAZIYI ONA UYARLAYABİLİR MİYİM DEDİM Kİ, HER SATIRINI SANA UYARLAMAK İSTEDİM Kİ, OKUYUNCA ANLADIM Kİ SEN FARKLIYMIŞSIN MEĞER. DOKTORAYA YOLCU ETTİM SENİ UÇARAK BELKİ DE.ŞİMDİ AŞAĞIDAKİ YAZIYI GÜZELCE OKU… SANA UYAN YERLERİYLE, SENDEN FARKLI HALLERİYLE….Çocuklar bir gün evden giderler…Bir şekilde, bir nedenle, öyle gerektiği için , öyle olduğu için giderler…...Gözlerinde hayata karşı bir heves, omuzlarında ince bir ağırlık, ellerinde uçarı bir telaş.Kapıyı çekip giderler…Çocuklar evden gidince, ev de sizden gider biraz,Sabah kızaran ekmeğin kokusu (bizim evde yok ki) , ütünün buharı (o da yok) , bir türlü şekle girmeyen saçlar, kapıdan çıkarken aceleyle öpülen yanaklar (hiç yapmadın) gider…Antrede biriken ayakkabılar(yoooo çok titizdin), teki kaybolan terlikler( yooo bunu da yapmadın), yatağın üstündeki elbise yığınları gider.(tam tersiii sen gittin yatağına biz yığdık.)SAATLER SANKİ BİR YERLERDE DURMUŞ GİBİ OLUR. HAYATINIZ HASRETİ KUŞANMIŞ MEVSİMSİZ BİR ÜLKEYE BENZER BİR ZAMAN…(Bak bu doğru)Aytacım evden gidince;Ansızın yapılan şakalar, vakitsiz istenen sandviçler, pencere önünde beklediğiniz geceler gider...( yaaa bunların hiçbiri yoktu sende be oğlum)Artık kapının önündeki ayak seslerini duymazsınız,(evet yaaa selamüüün aleyküüüm diyen babana benzeyen sesini özleyeceğim, hemi de çok)Sokaktan geçen simitçiye seslenen kimse yoktur.(seslenmezdin ki)Arka odadan yükselen müzik sesi, banyodaki parfüm kokusu, ortasından sıkılmış diş macunları anılarınızda kalır.(bu da yok, hep titizdin. )Mutfak masası çoktan unutmuştur sıcacık ve neşeli sohbetleri. (evet o güzel okul anılarını, özlemlerini anlatman özletir beni)Aytacım evden gidince ;“Anne yaaa sende”ler, “Babam da yine yanlış anladı”lar “Ben zaten biliyorum”lar, “Beni çocuk muyum?”lar, “Beni anlamıyorsunuz!”lar, “AMMA MERAKLISINIZ”lar (ki en çok kullandığın).… El ele tutuşup hep birlikte giderler...Onlar olmadığı zaman da “ben ne giyeceğim”ler “arkadaşımda kalacağım”lar, “arkadaşlarımla çıkıyorum”lar peşi sıra ortalıktan kaybolurlar..(ay bu da yooook sende.MEĞER SEN NE KADAR DÜZGÜN BİR ÇOCUK MUŞSUN)AMA TEK GERÇEK ŞU Kİİİİİ…Çocuklar gerçekte de bir gün evden giderler;Giderken yüreğinizin bir parçasını da yanlarında götürürler…Onda kalan parçada sizden o kadar çok şey vardır ki,Onlar bunu bilirler,Aldıkları her kararda, yaşadıkları her yol ayrımında, her sevinçlerinde ve her acılarındaFark ederler bu eşsiz bilgiyi,Yeter ki onların yaşam pınarlarına hayat veren kaynağın suyu berrak, hikmeti bol olsun.Yeter ki sizden doğup hayatın içine akan bu pınar ırmak olsun, nehir olsun, ve en doğru yönü bulsun...Evet Aytacım birgün evden gider…AMA DÖNECEĞİ YOLU DA ASLA UNUTMAZ…ANNEN22 Şubat 2020
Seyahat etmeyi seven, seyahati gençlerde eğitimin, yaşlılarda ise görgünün bir parçası sayan,anne,baba ve 2 çocuktan oluşan gezi maceralarını yazmayı, ancak emekli olduktan sonra akıl eden, gezdiği yerlerin eğrisini, doğrusunu, ucuzunu, pahalısı yani en doğrusunu gezi sayfasında.. hayata dair de hissettiklerini, yaşadıklarını da bu sayfada kaleme alan emekli, gezgin bir anneyim.
6 Mart 2020 Cuma
OĞLUM EVDEN GİDİNCE....
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorumunuz için çok teşekkür ederim.