BİRİNİ SUÇLARKEN ARTIK DİKKAT!!!

            İşaret parmağınla birini suçlarken, diğer üç parmağının size dönük olduğunu unutmayın. Oyy oyyy oyyy .......  Bu lafı duyduktan sonra artık işaret parmağımla kimseleri suçlayamaz oldum. . Çünkü karşı taraf suçlu ise, bunda bizim de o kadar payımız olabilirmiş ve onun kadar suçlu imişiz...  O günden beri ellerimi nasıl koyacağımı şaşırır oldum. Çünkü haklıysam ve de işaret parmağımı uzatırsam, ya diğer parmaklar beni gösterirse. Ki her zaman haklı olan biz olup, karşı tarafında hep suçlu olduğunu düşünürsek... Acaba suçluluk psikolojisiyle karşı tarafa nasıl renk veririz? Suçluysak yalan söylüyorsak çocukluğumuzda öğretilen gibi pinokyo gibi burnumuz mu uzar yoksa..  Ya da hiçbir zaman biz suçlu olmayız, her  zaman haklı mıyız? Yoksa hak verilmez alınır mı?  Hak dediğin Hakkâri’de midir?

Neden durup dururken suçluluk psikolojisi içinde bu suç lafına takıldım bilmem. Her zaman herkesin yaşayacağı bir durum da ondan mı, yoksa okuduğum şu güzel şiirdeki anlam mı?

Duygu Ilgaz’ın şiirinde olduğu gibi,

Suç; Sebebini verendedir.
Sorumluluk yüklemek istemediğimiz omuzlara, bir de pişmanlık eklememektir.

Suç; Gerçeklerden kaçıştır.
Eleştiriye gelemediğimiz zamanlarda
Korkuya sığınıp uyumaktır sessizce.
Suçun varsa pişmansındır.

Suç sahibine, günahı da onun boynunadır.
Boynuna sicim gibi dolanan vicdanının sesi
Yavaş yavaş kalınlaşır da
Suçunu itirafa yorar,
Günaha sayar.

Suç; intikamdır.
Yoksulluğun ağız kokusundan, zenginliğin pişmiş aşından
Sıkılanın çektiği azaba benzer intikam.
İntikam bir suçtur.

Suç; kaybetmektir, sevmektir, paylaşmaktır.

Suç; İnsan olmaktır...

Benim için ise de en önemlisi suç; farkına varıldığında özür dilemek, devamını getirmemektir.

Daha, daha da önemlisi suçlu çocuklar yetiştirmemektir. Çocukların suçu işleme sebeplerini öğrenmektir.  Şiddete suça meyilli kişiliklerin oluşma sebeplerini iyi belirlemeli, çözüm yollarını somut ifadelerle toplumun önüne sunabilmeliyiz. Temelde ahlaki eğitim alabilen, aile birliği içerisinde, paylaşımcı ve sevgiyle yetişen çocuklar ilk hedefimiz olmalı.

Seyrettiğimiz televizyondaki seçicilikten tutun da, arkadaş seçimine kadar her konuda çocuklarımızın takipçisi olabilmemiz suçlu çocuklar yetiştirmememize neden olur. Bu seçiciliği toplum olarak uyguladığımız takdirde şiddet dolayısı ile suç oranları azalacaktır.  Yoksa her zaman 3 parmağımız bizi gösterecektir...